Men noemt ze filosofen, maar deze benaming is niet juist.

Zij is zo onjuist, zoals benamingen altijd zijn.

Een rups en een vlinder bestaan uit één vorm.

Zo ook als zij begonnen, zijnde als filosofen, zo zijn getransformeerd en tot iets geworden, waardoor de naam filosoof geen waarde meer heeft.

De benaming is gebleven maar het woord filosoof kan niet vliegen.

Elke taal leeft en beweegt dat is een feit, maar de waardebepaling wordt niet op de juiste manier geschat.

Spelen met de taal kan verrijken, maar doet het zelden.

Men noemt ze filosofen, maar ze hebben er niets meer mee van doen.

Zij zelf hebben er geen moeite meer mee, dus noem ze zoals je wilt.

 

Johannes voelde aan wat zijn grootvader hiermee bedoelde.

Het woord heeft niets met het ding te maken.

Een gegeven waarvan de mens zich al aardig bewust aan het worden is, maar toch lastig blijkt te zijn.

Zoals we dit zelfs jaren achter elkaar op school leren, zijn we erin vastgeroest, om aan alles een naam te geven. 

 

Maar de waarde, het geloof wat we eraan hechten is iets waaraan nog flink gewerkt moet worden.

Johannes schreef de intentie van het stukje op en ging met een enthousiasme en creativiteit in zich weer verder op zoek. Na het lezen van elk stukje tekst, nam hij een moment stilte in acht.

Hij vond steeds meer teksten die zijn geest vervulden.

Hij bereikte een punt, waarin hij zichzelf voelde oplossen in de ruimte. En net als toen hij voor de eerste keer dit huis binnen stapte, merkte hij aanwezigheden op.

Niet vanuit zijn zintuiglijke waarneming, maar vanuit een uiterst sensitieve observerende geest. 

 

De hele zogenoemde geschiedenis die in het bepaalde opgeslagen lag, kon hij aanschouwen, zonder dat de tijd ervoor nodig was.

Maar niet alleen de momenten uit het verleden, maar ook datgene wat nog plaats zou gaan vinden.

Eén gedachte zag kans Johannes uit deze toestand te trekken.

Heel stil bleef hij deze gedachte observeren, waardoor Johannes tot verschillende diepgaande inzichten kwam die de volgende vragen bij hem opriepen: 

 

- Wat heb ik toegevoegd aan de waarde van de mensheid met mijn werk? 

- Heb ik enig mens wel echt geholpen, of waren niet de meeste zaken vanuit angst gedaan? 

- En probeerde hij middels het recht de wanorde tot rust te brengen?

Maar wat toch wanorde zou blijven, zolang de angst de mens in de greep zou houden, omdat recht en onrecht uit dezelfde substantie bestaat. 

 

Nu hij één moment de ervaring was, zonder dat er echt iets ervaren werd.

Vanuit een beeld waarvan hij dacht dat hij dat was.

Zo wist hij dat zijn werk als advocaat hem nooit die orde kon verschaffen.

‘Misschien moet ik wel een tijdje niets gaan doen.

Gewoon in stilte aanwezig zijn en het creatieve laten binnenstromen in de wereld van vorm.

Ik weet nog niets werkelijks,’ bedacht Johannes zich. 

 

Juist op dat moment kwam er een immense stroom aan energie door hem heen, wat hem van binnenuit deed trillen. Vanuit het niets waren er die grote sprankelende ogen.

Ze verschenen voor zijn geestesoog en waren zo diep blauw, alsof al het water van de wereld erin lag opgeslagen.

Er valt niets werkelijks te weten.

Al wat je te weten komt, zal op een gegeven moment als ballast zijn.

Nog steeds zag hij de twee ogen voor zijn geest.

Deze werden steeds feller, naarmate Johannes er langer naar bleef kijken. 

 

De stem in zijn hoofd sprak verder; ‘Geen boek ter wereld kan jou iets werkelijks leren. Alleen de ruimte tussen de woorden draagt deze intentie. Probeer geen vertrouwen te vinden in door de mens gemaakte zaken.

Vertrouwen komt daar uit voort.

Vertrouwen is veelal de vlucht naar het onbekende.

Simpelweg, omdat de mens onrust of onvrede ervaart in het bekende, wat gebouwd is op wankele onwaarheden. Vertrouwen vanuit een traditie opgelegd aan het kind of als volwassene.

Die zelf opgezocht is in haar kern. Angst die op zoek gaat naar haar veiligstelling in de toekomst. 

Heb geen hoop Johannes. Ook dat is een tentakel van angst.

Je hoopt dat iets in de toekomst beter zal gaan of zijn, omdat er geen vrede is met het huidige moment dat het leven jou in de ervaring geeft. Dus ook hoop is onvrede hebben in of over het bekende van de geest.

Het bekende is jouw verleden. Dus verwacht dat het vertrouwen in iets wat nog moet komen. 

Of waarvan je niet feitelijk kan weten of ze juist is, niet anders is dan dat het nog meer onvrede en onrust zal brengen. Weet niets Johannes en ga ook nergens naar op zoek.

Houd jouw geest vrij van dergelijke zaken en een heel nieuw speelveld zal haar licht schijnen over dat, waar voor jou echte schoonheid en compassie de basis al zijn.

Probeer het bekende en het onbekende te laten voor wat ze zijn, het is allemaal dezelfde inhoud die we bewustzijn kunnen noemen. 

Maar met de benoeming snijden we de weg naar het geheel af.’

 

Johannes deed zijn ogen dicht en bedankte de stem die hij verbond aan zijn grootvader.

Een diepe vrede kwam door hem heen stromen.

Johannes keek rond in de salon en voelde de in hem aanwezige vrede voor alles wat hij zag.

Hij keek naar het schilderij van “De Stille Savante” en zonder enige gedachte sprak hij de woorden; ‘Ik ga mijn intentie hier neerzetten.’

 

Ineens is het er.

Er dient zich een aanwezigheid aan die de hele kamer vult.

Het bevat zo’n intensiteit, zo’n heelheid om er bewust van te blijven is het noodzakelijk alle reacties met rust te laten. 

Dan opeens alsof er een tornado door mijn lichaam en geest raast met een kracht die niet te bevatten is, vult het mijnwezen. 

Alles wordt door deze aanwezigheid naar binnen getrokken. 

Het geluid van de radio wordt niet meer gehoord, daar ergens in de hoek van de kamer maar binnen in deze aanwezigheid. 

De hele dag blijft het aanwezig. Het maakt mij rustig, compleet en geheel gedachteloos.

 

Door steeds meer beslissingen vanuit deze heldere observatie te nemen, komt er steeds meer vrijheid tot uiting.

Mijn hoofd is leeg en de oude bekende gedachtegangen krijgen steeds minder grip op mijn beslissingen.

Het geeft verdieping aan het leven, dat niet daarbuiten te vinden is.

De aanpassing die het brengt in mijn lichaam en geest maken alles intenser.

En mensen die geen goede intenties hebben, probeer ik zoveel mogelijk te mijden.

De behoefte om alleen te zijn groeit met de dag.

De man die ik ooit geweest ben is niet meer. 

Het zelfgemaakte beeld valt ineen en alle dwangmatigheden, daaraan verbonden ook.

Ik ben hen dankbaar die mij de ruimte aangeboden hebben om dit te mogen omarmen.

Geen enkel woord, geen enkel beeld draagt nog de kracht, die het ooit eens had. 

 

Deze vrijheid zal ieder mens gegund moeten zijn.

De moeiteloosheid waarmee de ervaringen elkaar opvolgen draagt een bepaalde synchronisatie in zich, omdat er steeds minder grenzen in de geest 

aanwezig zijn. Het maakt een wereldburger van je, die zonder leger, vanuit verdediging of aanval hoeft te waken over iets wat de angst het ooit ingefluisterd had. 

 

Zoek geen vrijheid in dat wat de uiterlijke wereld aanbiedt.

Hun concepten zijn vaak goed bedoeld, maar hetgeen geleerd wordt, of aangeleerd wordt, zal als ballast gaan wegen. Daarbuiten is geen vrijheid te vinden, zolang er geen vrijheid in het individu zelf aanwezig is.

Waar er in het individu wel vrijheid aanwezig is, zal deze geen behoefte voelen om op zoek te gaan.

Geen mens kan een ander mens bevrijden van het eigen gemaakte zelf, zolang deze niet afleert wat aangenomen is als waarheid, ooit daarbuiten opgedaan aan concepten, tradities en gewoonten. 

 

Niets kan opwegen tegen de sensitiviteit die er aanwezig komt, wanneer de oude barricades omver geworpen zijn door de immense kracht die vrijheid heet.

Een innerlijke revolutie vindt er plaats zonder dat er strijd geleverd hoeft te worden.

De vogels laten het al eeuwen zien, geen muur houdt tegen wat door de mens gemaakt is.

Zo ook is de geest in staat om te vliegen.

De uitnodiging hiertoe zal er zijn wanneer de mens de zoektocht staakt en volledig aanwezig is in hetgeen het leven aanbiedt en daar geen enkele weerstand aan geeft maar simpelweg observeert.

Wanneer de zintuigen volledig alert zijn, gaan ze samenwerken als één energieveld.

Lichaam en geest gaan samensmelten de afscheiding vervaagt en dan opeens is het daar.