In het boek lees je hoe Gabriëlla, de vrouw van Johannes, op een aantal plekken in huis briefjes met inzichten heeft geplakt en verstopt.

Hieronder vind je een aantal teksten als voorbeeld, om je te inspireren.

Je kunt deze teksten bijvoorbeeld op de spiegel in de badkamer, of de koelkast plakken.

Maar je kunt ze ook in je dagboek schrijven en af en toe teruglezen.

Wanneer je bewust wordt van het creatieve kanaal dat meer gaat stromen, zul je merken dat je opeens een idee of een inzicht kunt krijgen, waar je voorheen niet bij had stilgestaan.

Ben je wellicht inmiddels al anders gaan dromen nu je de cursus aan het volgen bent?

Naast deze briefjes kun je ook jezelf uitdagen, door bijvoorbeeld het schrijven van een gedicht. 

De teksten hieronder kunnen je triggeren en processen op gang brengen die je helpen om je geest te verruimen. 

Lees de tekst rustig door en ervaar hoe deze resoneert.

I Am Singing

 

I Am the song between the singing of the bird,

I Am the song between the howling of the wind,

I Am the song between the thinking of thoughts,

I Am the song between the words,

I Am singing…….

Dat ben jij.

 

Hij leerde door leed in zijn gedachten vliegen,

hij smeet met verzen zonder zijn pen te bedriegen,

in zijn laatste gedicht schreef hij;

 

Dat ben jij,

zonder ik,

nergens mij.

 

Grondeloos aanwezig in het midden,

hoog en laag bedwongen,

 

hij schreef voor duizend tongen.

Eerst “NIETS” dan de Waarheid. 

 

“De Waarheid” geen woord kent het!

“De Liefde” geen woord weet wat het is!

 

Daar waar ik “Niets” weet en bevrijd ben van elke uitkomst,

nergens vanuit wil vertrekken en nergens op uit hoef te komen,

daar is er die absolute “Nietsheid”.

 

Geen woord kent het

Geen woord weet het.

 

Eerst “Niets.”

Schoonheid.

 

Het wonderlijke zien, zonder dat het zelf, het gevormde zelf zich ermee bemoeit.

Wanneer er geen waarnemer is, geen beeldvorming, geen registratie plaatsvindt in de hersenen.

Wanneer al het bekende plaatsmaakt voor het onbekende.

Dan is de mens in staat schoonheid te ervaren, zonder dat er een ervaring van gemaakt wordt.

Het is wanneer je het ervarende direct aankijkt.

Mijn “Stille Savante”,

 

Nog geen gewicht dragend aan littekens van onrusten, angsten en schuldgevoelens.

Toen de wereld zijn brute grofheid nog niet getoond had, stond zij, mijn Stille Savante, al naast mij.

Schoonheidsdronken van haar geestelijke smetteloze reinheid, maakte het afscheid zwaar, maar nu dooraderd, doortintelt zij mijn wezen,

Zij is hier, mijn “Stille Savante.”

Ineens is het er!

 

Er dient zich een aanwezigheid aan die de hele kamer vult.

Het bevat zo’n intensiteit, zo’n heelheid.

Om er bewust van te blijven, is het noodzakelijk alle reacties met rust te laten.

Dan opeens, alsof er een tornado door mijn lichaam en geest raast, met een kracht die niet te bevatten is, vult het mijn wezen.

 

Alles wordt door deze aanwezigheid naar binnen getrokken.

Het geluid van de radio wordt niet meer gehoord, daar ergens in de hoek van de kamer, maar binnen in deze aanwezigheid.

De hele dag blijft het aanwezig.

Het maakt mij rustig, compleet en geheel gedachteloos.

 

Door steeds meer beslissingen vanuit deze heldere observatie te nemen, komt er steeds meer vrijheid tot uiting.

Mijn hoofd is leeg en de oude bekende gedachtegangen krijgen steeds minder grip op mijn beslissingen.

Het geeft verdieping aan het leven, dat niet daarbuiten te vinden is.

De aanpassing die het brengt in mijn lichaam en geest, maken alles intenser.

 

En mensen die geen goede intenties hebben, probeer ik zoveel mogelijk te mijden.

De behoefte om alleen te zijn groeit met de dag.

De man die ik ooit geweest ben is niet meer.

Het zelfgemaakte beeld valt ineen en alle dwangmatigheden, daaraan verbonden ook.

Ik ben hen dankbaar die mij de ruimte aangeboden hebben 

om dit te mogen omarmen.

Geen enkel woord geen enkel beeld draagt nog de kracht, 

die het ooit eens had.

 

Deze vrijheid zal ieder mens gegund moeten zijn.

De moeiteloosheid waarmee de ervaringen elkaar opvolgen, draagt een bepaalde synchronisatie in zich,

omdat er steeds minder grenzen in de geest aanwezig zijn.

Het maakt een wereldburger van je, die zonder leger, vanuit verdediging of aanval hoeft te waken over iets wat de angst het ooit ingefluisterd had.

 

Zoek geen vrijheid in dat wat de uiterlijke wereld aanbiedt.

Hun concepten zijn vaak goed bedoeld, maar hetgeen geleerd wordt, of aangeleerd wordt, zal als ballast gaan wegen.

Daarbuiten is geen vrijheid te vinden, zolang er geen vrijheid in het individu zelf aanwezig is.

Waar er in het individu wel vrijheid aanwezig is, zal deze geen behoefte voelen om op zoek te gaan.

Geen mens kan een ander mens bevrijden van het eigen

gemaakte zelf, zolang deze niet afleert wat aangenomen is als waarheid, ooit daarbuiten opgedaan aan concepten,

tradities en gewoonten.

Niets kan opwegen tegen de sensitiviteit die er aanwezig komt, wanneer de oude barricades omver geworpen zijn door de immense kracht die vrijheid heet.

 

Een innerlijke revolutie vindt er plaats zonder dat er strijd geleverd hoeft te worden.

De vogels laten het al eeuwen zien. Geen muur houdt tegen, wat door de mens gemaakt is.

Zo ook is de geest in staat om te vliegen.

De uitnodiging hiertoe zal er zijn wanneer de mens de zoektocht staakt en volledig aanwezig is in hetgeen het leven aanbiedt en daar geen enkele weerstand aan geeft maar simpelweg observeert.

 

Wanneer de zintuigen volledig alert zijn, gaan ze samenwerken als één energieveld.

Lichaam en geest gaan samensmelten de afscheiding vervaagt en dan opeens is het daar: “Levensenergie”

 

Waarbinnen het individu de stroom des Levensenergie vrijelijk aanwezig is, kan die de mens tot grote hoogte van verlichting brengen.

Men dient in haar handelen de creativiteit haar gang laten gaan.

Wanneer creativiteit vrijelijk stroomt in eenheid met de handeling, kan er de kunst ontstaan die eeuwen houdbaar zal zijn.

Elke vorm zal uiteindelijk vergaan.

Maar creativiteit gecreëerd vanuit haar volle potentieel, zal anderen haar doen laten opmerken.

De levensenergie activeren middels het creatieve kanaal is passie die de mens tot compassie kan vervoeren.

 

De seksuele stroom binnen de levensenergie is aan veel meer facetten gebonden.

Gebonden door dat wat de mens instant houdt.

De mensheid kan niet bestaan zonder deze energiestroom.

Door eeuwen van angsten heeft de mens haar seksuele stroom beperkt en gemaakt tot iets, dat niets meer te maken heeft met seksualiteit. Binnen vele geloofssystemen zijn er taboes gecreëerd omtrent haar beweging.

 

De mensheid en vele van haar gecreëerde ziektes, zijn het gevolg van een beperkte stroom aan deze energie.

De barrières die zijn opgelegd middels de overlevering, heeft haar dusdanig afgesneden dat het concept geworden is.

Ook zijn er vele stromingen die haar trachten op te wekken.

Maar als gewaarschuwd zijd u, dat wanneer er met zulke krachtige energie binnen te kleine ruimtes speelt,

zij schade veroorzaken kan.

 

Het geestelijke en het fysieke kan hevig ontregeld raken door mentale of fysieke opwekking.

De mens die niet vrij genoeg is, en deze oer-energie opwekt, kan verslaafd raken doordat de beeldvorming die er gecreëerd wordt omtrent haar stroom, feitelijk niets met haar te maken heeft.

Het stroomt zo hevig binnen de denkgeest, dat ze tot een concept gemaakt wordt en de beelden waarover die denkgeest beschikt, zal deze energie misbruiken voor haar inhoud.

 

Het zal de mens in de zoektocht naar haar van alles laten zien, en voelen, maar nooit bevredigen.

De onbegrensde seksuele energie kan de mens boven datgene het kent, laten uitstijgen.

Maar bij de minste beperking in haar stroming, de mens aan het leren zetten. Leren door af te leren.

Dat wat haar beperkt zal de mens tot een staat kunnen brengen, welke lijkt op de oerknal.

Men kan daar geraken, waartoe het de naam creativiteit of seksualiteit niet meer hoeft te dragen.

 

Het is simpelweg universeel en kent geen grenzen.

Alleen al door het te benoemen als een stroming, verliezen we het contact met haar liefde.

Waar het in de mens niet aanwezig is, moet deze haar niet opwekken, maar kijken naar wat er is, waardoor ze niet kan stromen.

Nooit heeft het te maken met de seksuele stroming zelf,

maar de beperking binnen het gecreëerde individu en diens overerving van angst. 

Tijdens elke ademhaling sterf je en word je opnieuw geboren.

Als je diep uitademt en even je aandacht op dat punt houdt waar je longen leeg zijn, voel je hoe vitaal het fysieke lichaam is.

Je voelt het leven er dan doorheen stromen.

De bron, die het leven inblaast, kun je gewaar zijn door een simpele observatie van de cyclus van de ademhaling.

 

Waar vullen we onze longen eigenlijk mee?

Is de lucht die we inademen tegenwoordig niet net zo mechanisch als onze gedachten?

Kun je zien hoe de zon achter de muren van de stad ondergaat, 

of kijkt men alleen nog maar 

naar een mechanisch beeld van een zonsondergang?

 

De zon onder zien gaan op een beeldscherm 

heeft niets met het echte te maken.

De zintuigen der mensheid zijn in verval geraakt.

Frisse lucht, een zonsondergang, in de natuur zijn, 

vindt haar waarde niet meer bij de mens.

Liever zitten zij in een stoffig kantoor en wordt er acht uur lang vervuilde lucht ingeademd.

 

De vitaliteit die men gewaar kan zijn tijdens een ademhaling

wordt verspild door haar van echte voeding af te snijden.

De vergankelijkheid van het fysieke lichaam komt in

een stroomversnelling.

Het van de schoonheid der natuur afgesneden zijn,

maakt de mens gevoelloos.

De zintuigen werken door te korten nog maar op halve kracht

(als je geluk hebt).

De vitaliteit gewaar zijn in een cyclus van de ademhaling,

draagt het geschenk om uit het mechanische veld te stappen.

Het brengt je niets anders dan kwaliteit van leven.

 

Een frisse geest na een wandeling in de natuur 

maakt het leven zoveel mooier.

Heel natuurlijk zal men in de natuur dieper gaan ademhalen.

Geest en lichaam verruimen zich door deze frisse lucht in te ademen.

Net als tussen twee woorden een lege ruimte zit, is er tussen elke ademhaling een lege ruimte op te merken.

Als er in dat moment volledige observatie is, verruimd de geest zich en zo ook het fysieke lichaam.

In en tussen alle cellen in het fysieke lichaam vindt er 

verruiming plaats.

 

Hoeveel uur per etmaal ademen we nog zuiverheid in?

En dan spreekt men over verlichting die te bereiken is door een methode of techniek toe te passen of te geloven in iets wat men niet zeker weet maar voor waar aanneemt, omdat een ander dat zegt.

Speciale scholen zijn er voor, maar om feitelijk te zijn nog niet één is mijn pad gekruist die één dezer zaken toegepast heeft en de staat van verlichting bereikt heeft.

 

Het is het brein die zo sterk vervuild is en nog maar een klein percentage van haar potentie kan gebruiken.

Simpelweg, omdat zij afgehouden wordt van brandstof die haar openstelt, namelijk zuurstof.

Tegenwoordig ver weg te vinden van de bewoonde wereld.

Een lichte nevel hing over het landschap.

Een fijn gesluierde mist deed de walnotenboom er flauw doorheen laten schijnen.

De tuin zag er wonderlijk uit deze morgen.

Op blote voeten liep ik over het gras door de mysterieuze tuin, toen er geritsel uit de struiken opkwam in de stilte die er heerste.

Een snel voorbij vliegend, gevleugelde vriend zocht zijn heil in de walnotenboom die de beschermheer van de tuin leek te zijn.

De vlucht van de vogel verstoorde die magische stilte niet.

Het meest opmerkelijke was dat ik jou voor het eerst niet miste.

In deze magische stilte was er geen afscheiding te bespeuren.

De majesteitelijke mist en de sierlijke walnotenboom waren één levend veld, alles was met elkaar verweven.

Niets kon zich ervan losmaken.

Er was geen verdriet, geen pijn in de heiligheid 

die er bestond deze morgen.

Er kwamen steeds meer vogels aangevlogen om de tuin te doorzoeken op voedsel.

Het roodborstje was het minst schuw van allen.

 

De eksters die veel groter zijn, konden hem niet wegjagen zoals hen dat wel lukte bij de mussen en koolmezen.

Binnen afzienbare tijd leek het alsof ook zij allen een ritme gevonden hadden, waar ze om beurten plaats mochten nemen op de voedertafel die Sjaan elke dag voorzag van lekkernijen.

Uren kan ik genieten van dit spektakel waar de sierlijke wezentjes hun natuurlijke ritme volgen.

In één plotselinge beweging stuiven de mussen in synchronie op 

om elders bescherming te vinden.

Bij de mussen kun je het duidelijkst zien 

hoe zij met elkaar verbonden zijn.

Ze lijken mij uiterst gevoelig voor trillingen,

 die mijn ogen en oren niet kunnen waarnemen.

Hoe langer ik kijk, hoe meer je ermee versmolten raakt.

Zelfs zo dat alles naamloos wordt.

Geen naam zit meer verbonden aan hetgeen er aanschouwd wordt. Daar mijn liefste miste ik jou voor het eerst niet.

De wereld, door deze staat, brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee.

Er is een storm op komst, dat voel ik.

Het huis begint vorm te krijgen.

Maggie heeft al leuke spullen op de kop getikt.

Jouw aanwezigheid draagt jouw naam niet meer, maar de immense liefde van jouw aanwezigheid schijnt door elke cel in mijn lijf.

Jouw geestelijke mist maakt dat verdriet geen waarde meer heeft.

“De klare klank van het ongebrokene.”

 

Wanneer we spreken van ‘jij en ik’ is er geen heelheid, maar een afscheiding tussen twee objecten.

Is het mogelijk om elkaar te zien zonder deze afscheiding?

Een direct zien, zonder het beeld van herinnering

die we aan elkaar hebben.

 

De herinnering van plezier, frustratie, verdriet, opwinding.

Kun je naar elkaar kijken, zonder dit beeld vanuit het verleden?

Vaak is het zo, dat wat wij een relatie noemen, slechts dit beeld omvat.

Kun je waarnemen dat dit beeld geen liefde in zich draagt.

Kunnen wij elkaar aankijken zonder dit verleden?

Kunnen we elkaar aankijken zonder dit te registreren 

met onze hersenen?

 

Een direct zien als we iemand aankijken, volledig alert, zonder dat je gaat identificeren met:

‘Wat heeft hij/zij toch een mooie ogen of een mooie lach’.

Kun je die beeldvorming met rust laten door gewoon stil

met volledige aandacht de ander te zien?

 

Dit zien haalt de afstand, de tijd tussen jou en de ander eruit.

Dan zie je zonder verleden, maar volledig wat echt is in het moment.

Dan is er sprake van heelheid en eenheid.

In wezen kunnen we niet meer spreken over een relatie, want dat benadrukt altijd, dat er twee moeten zijn.

Wat vroeg of laat leidt tot conflict.