Lees je in op het boek
"Dagboek aan mijn overleden vader"
Hoelang doet deze stilte nog pijn voordat we weer samen zijn?
Moet ik je dan helemaal loslaten?
De dagen doen steeds meer pijn en gaan over in weken en maanden.
Deze stilte is niet te dragen, en waarschijnlijk is dat het juist waar ik zelf ook in moet sterven.
Hoelang voordat ik je echt durf te laten gaan?
Hoelang nog?
Ten nagedachtenis aan Evert Rhijnsburger
17-04-1957 – 1-04-2018
1 April 2018
Een witte rouwauto, mooie woorden, een witte kist en wat muziek.
‘The end of the show, return to sender!’
Dat was het dan!
Ik haat het!!
Rouwen om een dierbare bij diens overlijden is een ervaring die onlosmakelijk aan het leven verbonden is. Vroeg of laat krijgen we als mens hier in ons bestaan mee te maken.
Niet alleen het rouwen bij overlijden is een rouwproces, ook het beëindigen van relaties, vriendschappen, verandering van baan, verhuizen en zelfs de vergankelijkheid van ons ‘zelf’, het fysieke bestaan valt te bezien als zijnde een vorm van rouwen.
Na jaren van beschouwen, zowel bij mezelf als bij anderen, kwam ik tot het besef dat ‘verandering’ in het leven datgene is, waar we angst voor hebben. Veel van onze beeldvormingen en patronen zijn ontstaan of gevormd door zintuiglijke waarnemingen,
die we onderweg met onze ervaringen tijdens het leven opdoen.
Zo creëerde mijn ‘ik’, mijn geest, het beeld van mijn vader die een aantal jaren geleden na een kort ziekbed overleed. Een rolmodel, waar ik me als kind veilig bij voelde en waarmee ik me volledig geïdentificeerd had. Later in mijn leven ontwikkelde dit zich meer naar een soort van vriendschap,
zeker in de periode waarin we binnen onze ondernemingen samenwerkten.
De verschillende rolverdelingen, vulden de inhoud op van het beeld dat ik ‘mijn vader’ noem.
De beeldvormer in ons voedt deze inhoud. Soms lopen we daarbij teleurstellingen op, bijvoorbeeld als de ander niet reageert, zoals je normaliter van deze persoon gewend bent.
Een teleurstelling kan het beeld dat je van een ander hebt verstoren en veel in je teweegbrengen.
De emoties en gevoelens die dan omhoog kunnen komen, zijn die van onveiligheid, waardoor je een gevoel van eenzaamheid ontwikkelt. Je kunt boos of verdrietig raken, omdat je de ander niet meer begrijpt, of vindt dat diegene een rotstreek met je heeft uitgehaald. Je voelt je in de steek gelaten, of zelfs verraden. Er vindt dan een afscheiding plaats tussen jou en de ander.
Het beeld dat je van de ander hebt raakt uit balans, wat vervolgens jou weer uit balans kan brengen.
Je had je zo sterk geïdentificeerd met de ander dat het eigen zelfbeeld eraan vastgekoppeld is en er zelfs mee versmolten raakt. In een mooi moment met elkaar spreek je van een echte oprechte verbinding.
In een moment van teleurstelling en onbegrip is de ander iemand die je vertrouwen heeft beschaamd heeft. Ons zelfbeeld is gekoppeld áán en uit balans te brengen dóór iemand anders.
Mijn vader heeft mij weleens verdriet gedaan, door een bepaalde keuze te maken in zijn leven.
Niet om mij bewust pijn te doen, maar door randzaken die hem noodzaakten een keuze te maken en te kiezen voor zichzelf. Hierdoor kwam er een scheur in onze relatie,
het zorgde een tijdje voor een bepaalde bekoeling.
We waren geen grote praters, dus werden ongemakkelijkheden niet goed uitgesproken.
Later heb ik begrepen dat hij er net zo mee zat als ik, maar hij kon niet anders.
Waarschijnlijk had ik net zo gereageerd als hij, wanneer ik in zijn schoenen had gestaan, maar ik was echt diep teleurgesteld in hem en werd misselijk van de gedachten, emoties en gevoelens die ik hierdoor kreeg. Mijn grote held had mij pijn gedaan. Hij had me in de steek gelaten.
Wat ik later zou beschrijven als de ‘vadermoord’.
Het is juist deze teleurstelling die ons beiden in staat heeft gesteld, om een verdieping te ervaren in onze band. Het kindbeeld dat ik van hem had stortte in, het crashte, waardoor het beeld dat ik van hem had veranderde. Deze verandering, aanpassing was heftig en pijnlijk, maar noodzakelijk. Mijn beeld over hem was simpelweg niet realistisch. Ik dacht dat ik wel wist wie hij was, beter dan hij zichzelf kende. In de levensfase waar ik mij destijds in bevond, klopte het beeld over ons niet meer, zowel hij als ik hadden onze verantwoordelijkheden te nemen in het leven.
Ik kon me niet meer verschuilen achter mijn vader en moest het nu zelf doen.
Toen ik mijn eigen verantwoordelijkheid oppakte en we weer beter contact kregen, zag ik een heel andere man. In mijn ‘ik’ van een jaar of negen zal hij altijd mijn held blijven, terwijl mijn ‘ik’ van veertig jaar volwassen is geworden. Ik weet dat het niet gezond is, om op iemand te leunen die, als het even tegenzit, het voor je op mag knappen.
Het verlies, het gemis, het mee-sterven, het elkaar nooit meer kunnen aankijken en vasthouden, het leren omgaan met die intense leegte, het hartverscheurende verdriet en de uiteindelijke aanvaarding, horen allemaal bij het proces dat we ‘het rouwproces’ noemen.
De verschillende fragmenten uit het ‘Dagboek aan mijn overleden vader’, omschrijft dit proces. Verschillende stadia aan emoties en gemoedstoestanden, komen gaandeweg voorbij, maar ook dat het proces op een bepaald punt leeg lijkt te zijn.
Natuurlijk blijven we als mens een dierbare missen, maar de hartverscheurende pijn transformeert zich naar compassie en liefde.
Het mag er dan gewoon zijn, zonder dat het je verteert.
Lang heb ik getwijfeld, om in het beschrijven van het rouwproces, het voorbeeld van mijn eigen persoonlijke leven op te nemen in dit boek.
Na het overlijden van mijn vader ben ik een dagboek bij gaan houden en zag ik na het teruglezen de verschillende fases van het verloop van het rouwproces.
Het zou zonde zijn, om dit niet te gebruiken,
al zou maar één persoon hierin wat rust en troost kunnen vinden.
Ik heb de meest relevante stukken samengevoegd en getracht er een geheel van te maken.
Het zijn op zichzelf staande anekdotes die een bepaalde emotie en fase belichten tijdens het proces.
Een rouwproces kent veelal vijf fases, al hoeft niet iedereen alle fases te doorleven.
Ook is er op de eerste twee fases na, niet echt een vaste volgorde in het doorlopen van de verschillende fases, soms overlappen zij elkaar.
Een exacte wetenschap over hoe een rouwproces precies verloopt is er niet.
Wel is getracht, zo beeldend mogelijk de verschillende gedachten, emoties en gevoelstoestanden te omschrijven. Sommige anekdotes van dergelijke omschrijvingen zullen herkenning teweegbrengen, terwijl andere wat meer in zullen spelen op het onderbewuste.
Je kunt het boekje achter elkaar lezen, maar ook af en toe eens oppakken en openslaan, om willekeurig een stukje te lezen. Het verlies van een dierbare is één van de zwaarste rouwprocessen en het is hierom dat ik dit als rode draad gepakt heb, maar ook andere vormen van rouwprocessen worden belicht.
Ik draag dit boek op aan mijn vader, alsof we nog één keer samen hebben mogen werken.
Hoe uitdagend het leven soms ook mag zijn, ik wil u als lezer veel inzichten wensen en mijn dank uitbrengen aan iedereen die meegewerkt heeft aan dit boek.
De mist versluiert het landschap op deze vroege kille morgen.
Het belooft weer zo’n vaal-trieste dag te worden, zonder enige vorm van vreugde.
Het mystieke beeld van de natuur stemt mij weemoedig.
De levensleegheid die diep in mijn wezen aanwezig is, wordt gevoed door dit sombere beeld.
Ze bedekt met haar grijstinten wat ik zo graag aanschouw, de verschillende groentinten van het gras en de bomen, de witte wolken die als watten het blauw van de hemel accentueren.
Nee…, deze sluier laat mij feilloos voelen dat zonder jou de lol er wel vanaf is.
Mijn tranen zijn bevroren geraakt en een deel van mij is die bewuste nacht mee gestorven.
Deze intense leegte lijkt geen bodem te hebben.
Het was gisteren dat er iets grappigs voorviel, waarbij een impuls mij de telefoon deed pakken en jouw nummer liet bellen. Met een schok kwam de absurde realiteit binnen denderen.
Shit, je bent er niet meer!
Als de mist wat begint op te trekken en de toppen van de bomen langzaam zichtbaar worden, lijkt het of de wereld aan het ontwaken is. De vogels vliegen af en aan, om te eten van het voer dat op de voedertafel ligt. Het zijn de eksters die de eerste keus blijken te hebben.
Daarna de duiven die zich, na zich tegoed te hebben gedaan, nog een tukkie doen op het hek.
De mussen en de koolmeesjes zijn als laatste aan de beurt.
De leegte in mij trekt weg, net als de mist.
Wat lijkt het er allemaal onschuldig aan toe te gaan daarbuiten, maar wat kan de natuur voor ons als denkend wezen soms wreed zijn. De rauwheid die mij ten deel is gevallen, sinds jij bent heen gegaan en die ik getracht heb te verdoezelen.
Ik zocht het buiten mijzelf en in ontroostbare momenten verdoofde ik mijzelf met alcohol, maar de mist daarbuiten, waar ik nu naar kijk, die mist zit in mijn hoofd.
De natuur weerspiegelt mijn gevoel feilloos.
Alles daarbuiten lijkt gewoon door te gaan, terwijl ik blijf staan en niet meer weet hoe ik zonder jou verder moet. Zal ik je nummer verwijderen, zal ik….? Nee, dat zou voelen alsof ik je los laat.
Laat me niet alleen!
Auteur: Ronald Rhijnsburger
Dagboek aan mijn overleden vader
€ 5,00
incl. btw excl. verzendkosten
- 2 kg
- Beschikbaar
- Levertijd: 3-5 dagen1
E-Book Dagboek aan mijn overleden vader
Let op! E-book voor e-reader
€ 1,00
incl. BTW
- Beschikbaar
Hendrik, Marcel Blaauw (zondag, 13 februari 2022 16:35)
Dagboek van mijn overleden vader 13-2-2022 in de ochtend gelezen, ❤� heel herkbare stukken uit mijn eigen leven , mooie anekdotes , mooi geschreven & zal zeker nog wel eens weer het boek openslaan , mvg Marcel Blaauw & gr uut Grunn
Monique Huls (woensdag, 09 februari 2022 13:42)
Ik heb vandaag het boek Dagboek van mijn overleden vader ontvangen
Het is prachtig en zo ontroerend om te lezen
Ciska (maandag, 31 januari 2022 12:37)
Wat een mooi en ontroerend boek heb je geschreven Ronald.
Dit boek heeft me zó enorm geraakt!
Na het lezen heb ik gehuild, het heeft mij gegrepen, maar het is ook zo puur geschreven.
Echt een aanrader als je wel of niet in een rouwverwerking proces zit!!!
Ga het boek zeker nogmaals lezen.
Dank je wel voor je steun en hulp.
Liefs, Ciska
Kees (zaterdag, 29 januari 2022 17:04)
Super goed boek. heb er veel aan gehad en kijk nu heel anders naar de dood van mijn vader.
Een aanrader dus....
Annemarie (zaterdag, 29 januari 2022 17:04)
Ik heb het boek van Ronald gekocht na aanleiding van het overleiden van mijn moeder begin dit jaar. Ik had hem al een tijdje in huis, maar durfde er niet goed in te beginnen.
Afgelopen zondag heb ik het boek opgepakt en in één adem uitgelezen.
Wat een verdriet zat er nog in mij en ik ben je zo dankbaar Ronald dat jij dit boek hebt geschreven. Ik zal hem vaak even oppakken als ik het moeilijk heb.
Dank je wel, dit boek is een echte aanrader, ook als je niet aan het rouwen bent.
Groeten en nog veel schrijfplezier
Annemarie
Trees (zaterdag, 29 januari 2022 17:03)
Ik ben zo geraakt door dit boek.
Vorig jaar is mijn vader overleden en ik mis hem vreselijk.
Nadat ik jou boek op Facebook voorbij zag komen, heb ik het gelijk besteld.
Nadat ik hem via de post had ontvangen heeft het boek nog zeker twee weken op mijn nachtkastje gelegen. Ik durfde het boek niet open te slaan om het te gaan lezen.
Ik was bang dat al die pijn en verdriet, dat zo intense gemis, mij weer zou gaan vangen en mij in zijn greep zou houden. Maar op een zondagmorgen, het regende, heb ik het boek opgepakt en ben ik het gaan lezen.
Ik heb zo gehuild! En tijdens het lezen bleef ik maar huilen, maar het was zo mooi en zo vol liefde geschreven. Het was alsof je het voor mijn vader had geschreven.
In één adem had ik het uit, maar het gekke was, het leek net of mijn vader wilde dat ik dit boek ging lezen. Het voelde of hij heel dicht bij me stond, misschien was hij ook wel heel dicht bij mij. In ieder geval heeft dit boek mij weer wat lucht gegeven.
En als ik het weer moeilijk heb, pak ik het van mijn nachtkastje en lees er in.
Het boek geeft me rust en het geeft mij het gevoel wat dichter bij mijn vader te zijn.
Dank je wel voor dit bijzondere boek, dat voor altijd op mijn nachtkastje zal liggen om af en toe eens opgepakt te worden.
Jean-Pierre (zaterdag, 29 januari 2022 17:02)
Mijn hemel, wat heb ik, met vanaf het eerste stukje “Het intense gemis”, met een brok in mijn keel dit boek gelezen.
Dit heeft niets met literatuur of goed kunnen schrijven als auteur te maken!
Maar puur vanuit de ziel verwoorden wat je voelt, wat je ervaart, wanneer je iemand waarvan je houdt verliest.
Ronald weet leven en dood vrienden van elkaar te maken, waardoor je als mens je eigen tekortkomingen tegen komt als je dit boek leest.
Ook al zit je niet in het rouwproces dan is dit boek een absolute aanrader om jezelf onder ogen te komen.
Als fervent “boekenverslinder” heeft dit boek mij verast en eigenlijk als ik eerlijk ben, mijn zienswijze op wat goede literatuur is, compleet veranderd.
Ronald heeft mij laten voelen waar het leven werkelijk over gaat!
Jean-Pierre
Jeanny Engelen (zaterdag, 29 januari 2022 17:02)
Beste Ronald, ik heb net je boek uit gelezen, en wat is het prachtig en gevoelig geschreven.
Het is ingrijpend, mooi en hartverwarmend.
In je leven maak je vaak verschillende rouwprocessen door, het heeft niet eens altijd met overlijden te maken.
Maar je boek is van toepassing op alle soorten rouw, fijn om er af en toe troost uit te kunnen putten.
Al vaak heb ik dierbaren vaarwel moeten zeggen en telkens doet het veel met je. Toch merk je na een tijdje dat er altijd dat speciale plekje is in je hart, waar ze aanwezig blijven.
Op dit moment weet ik dat ik binnenkort weer iemand zal moeten missen en ik voel dat er al min of meer een rouwproces op gang komt. Ook dit gevoel kon ik in jouw boek kwijt.
Dank je wel.
Jannie Smits-Grave (zaterdag, 29 januari 2022 17:01)
Ik heb het boek net uit en wat een mooi boek weer Ronald. Wat heb je dit mooi beschreven en mij geroerd! Je leeft helemaal mee en veel dingen herkenbaar voor mij en vele mensen. Ook heel mooi kwetsbaar geschreven wat nog veel mensen zal ontroeren maar ook troost uit kunnen halen omdat rouw voor iedereen herkenbaar is en we zo’ n proces allemaal wel eens moeten doormaken.. dank je wel voor je openheid in dit mooie boek❤️
Karin van der Straaten (zaterdag, 29 januari 2022 17:01)
Het is werkelijk een pracht boek geworden. Zelf lees. Ik er steeds een stukje uit en laat het bezinken. Mijn zonen zullen dit krijgen omdat er zoveel herkenning voor hen in is. Al leeft hun vader nog.. Voor hen wens ik hem ooit ook weer terug te mogen zien wanneer zijn levensweg dit toe zal laten. Heel aangrijpend. Chapeau! ❤️
Natascha (zaterdag, 29 januari 2022 16:59)
Wat een ontzettend mooi boek! Zo herkenbaar, zo kwetsbaar en zo duidelijk verwoord. Het heeft mij veel inzichten en troost in het rouwproces gegeven. Vooral in deze bizarre tijd, kan men veel aan deze inzichten en steun hebben.
Het boek is niet alleen een aanrader voor een ieder die een dierbare is verloren, maar voor iedereen.
Dank voor het schrijven, ons mee te nemen en te steunen in het proces
Anita Esteie (zaterdag, 29 januari 2022 16:59)
Sinds een paar jaar schrijf ik gedichten die mij helpen dingen te verwerken. Wat ik zo nu en dan in het leven meemaak.
Een paar maanden geleden zag ik een oproep om je nog niet uitgebrachte rouwgedicht te delen voor een boek dat over rouw ging.
Dit prachtige boek dat je ziel raakt, met een lach en een traan geschreven, is inmiddels uitgebracht en te koop.
Ik heb het in 2 avonden uitgelezen.
Een echte aanrader! Het heet: Dagboek aan mijn overleden vader van: Ronald Rhijnsburger
Het doet veel met me en raakt me diep in mijn ziel.
Dit boek is met zoveel liefde, passie en inzicht geschreven over verlies, de dood, angst, het verdriet, de pijn, de verschillende fases van het rouwproces, over dankbaarheid, de liefde, de natuur en het leven.
Het boek raakt je in je ziel.
Er staan prachtige rouwgedichten achterin het boek. Geschreven door mooie mensen.
Mijn gedicht staat ook in dit prachtige boek en gaat over Sander een lieve dierbare vriend die vandaag precies een jaar geleden overleed.
Het boek: Dagboek aan mijn overleden vader is heel mooi geschreven en actueel voor deze tijd.
Want alles is met elkaar verbonden.
Het leven en de dood...ze horen bij elkaar.
Accepteren is een moeilijk ding..
Wandel veel in de natuur, praat met elkaar, huil en lach, geniet van elkaar.
Want het leven is mooi met een lach en een traan.
Vier het leven.
Wees dankbaar voor de mensen om je heen.
Leef, dans, huil, lach en geniet.
Veel Liefs
Van Aniet ❤
Ton Geilenkirchen (zaterdag, 29 januari 2022 16:58)
Het wolkendek breekt hier voor een zon � moment open op tweede Paasdag, bij het dichtslaan van het ' Dagboek aan mijn overleden vader'. In de woorden van de schrijver mbt de levensadem, heb ik het in een ademtocht uitgelezen. Het idee van het dagboek, is vergelijkbaar met de hospice ervaring met mijn inmiddels overleden moeder. Gedurende het dagelijks samenzijn in de laatste levensfase, kreeg emotie een gezicht. Werden herinneringen gezamenlijk opgehaald en gedeeld en met de nodige emotie en inzichten voorzien. Feitelijk een voorafgaand proces in tegenstelling tot het Dagboek, een proces achteraf. Wellicht dat ik om die reden het rouwproces achteraf niet of nauwelijks ervaren mocht, echter het boek, maakt mij duidelijk dat niet de factor tijd, maar eerder de herinneringen, van zodra men de stilte verlaat, de bron van het verdriet zijn. Emoties van gemis, onbegrip, niet uitgesproken zaken en en.. krijgen na de dood van de een, een eigen leven bij de ander. Ook hier geldt weer de kracht, kunst aan het denken voorbij... immers gedachten, herinneringen, emotie en en mag je beleven, maar ze moeten niet je leven bepalen. In stilte loslaten Zoals Eckhardt Tolle het perfect verwoord... Alles wat komt en gaat, is niet van jou... Ben jij niet. Het Dagboek aan mijn overleden vader, neemt je letterlijk bij de hand om geleidelijk aan uit de wereld van de gedachte, de emotie die ons scheidt van de realiteit, waarin de Kracht van de stilte heerst en alles doordringt. De sluier tussen de stoffelijke wereld aarde en thuis... Feitelijk een gids naar het proces ' Heaven on earth ', of zoals de schrijver het zelf noemt, De heiligheid die in de diepte van de stilte ligt... Een mooie aanvulling op het boek de Salon Filosoof uit de pen van dezelfde schrijver. Stap uit de gevangeniscel die Denkgeest heet... ✒️
Marion Elzinga (zaterdag, 29 januari 2022 16:58)
Hey lieve vriend/collega
Even wat gevoel bij het lezen van jouw boek.
Jouw pijn
jouw woorden
jouw kwetsbaarheid
jouw tranen
jouw lagen
jouw contact
jouw nieuwsgierigheid
jouw zijn
jouw eenzaamheid
jou
zijn
papa..... ik zoek je... ik hoor je en ik voel je zie je Ronald
zooooooooooo intens kwetsbaar
zooooooooooo mooi
zooooooooooo oneindig eenzaam
je vindt het gewoon in woorden
pfffff.... wat bijzonder om dit te delen
Ik ben diep onder de indruk
Liefs Marion
Henk (zaterdag, 29 januari 2022 16:57)
Ik werd gegrepen door jouw woorden,
Ik werd meegenomen in een prachtig proces
Ik werd meegenomen door een gevoel die mij tijdens het lezen aanraakte
Ik herkende het als ware liefde.
Liefde voor je vader
liefde voor de medemens
Liefde voor de wereld waarin wij met zijn allen in leven
Dit boek gaat eigenlijk veel verder
Verder dan ons verstand ons aanreikt
Mij heeft het boek mijn in mijn diepste lagen geraakt
En ik ben er bij om!
Het haalde bij mij mijn niet zichtbare pijn naar boven.
Dank je wel Ronald voor dit prachtige, maar vooral speciale boek!
Trudy Zwart (zaterdag, 29 januari 2022 16:56)
Een fantastisch boek zo een herkenning...rouwproces is leven beleven afscheid nemen bestaat niet.. verder leven..soms een overlevingstand...
tranen ze vloeide rijkelijk...
Maar voor mij kwam dit boek op tijd...
Dank je wel Ronald..
Want je heb me met jou verhaal te delen me mijn liefde terug gegeven...
Dank je wel...
Lieve groet Trudy Zwart
Yolanda Niessen (zaterdag, 29 januari 2022 16:54)
Ben vanmiddag begonnen met het boek. Wilde even wat pagina’s lezen, maar heb het in één ruk uitgelezen. Prachtig verwoord en zo ontzettend herkenbaar.
Absoluut een aanrader!
Angela Moreel (zaterdag, 29 januari 2022 16:53)
Zoals gezegd ben ik vanmorgen begonnen in 'Dagboek aan mijn overleden vader'.
Ik wilde een klein stukje lezen maar, eenmaal begonnen kon ik hem niet meer wegleggen.
Zo veel herkenning zoveel liefde maar ook zoveel verwarring. Dit boek kan zorgen voor een andere kijk op het leven, een mooiere kijk op het leven wel te verstaan.
Ik herken mezelf in de fragmenten van Ronald Rhijnsburger in het rouwproces na mijn vaders overlijden. Ik herken het krampachtig vasthouden aan herinneringen die uiteindelijk zorgen voor een vertekend beeld van een geliefde. Dit boek is een eye opener en ik raad het iedereen aan. ❤ Dank je wel Ronald dat mijn gedicht een toegevoegde waarde heeft voor jou prachtige boek.
As said I started this morning in 'Diary to my deceased father'.
I wanted to read a little piece but once I started I couldn't put it down.
So much recognition, so much love, but also so much confusion. This book can provide a different view on life, a better view on life that is.
I recognize myself in the fragments of Ronald in the grieving process after my father's death. I recognize the frenetic clinging to memories that ultimately distort the image of a loved one. This book is an eye opener and I recommend it to everyone. ❤ Thank you Ronald that my poem has an added value for your beautiful book.
Lucia Rhijnsburger (zaterdag, 29 januari 2022 16:52)
Het boek heb ik inmiddels weer in één adem uitgelezen. Zo ontzettend mooi is het geschreven!! (Voor mij nog een extra speciaal element omdat ik getrouwd ben met je vader en het een prachtig eerbetoon aan hem is.) Ik zie dat het voor velen tot grote steun in het rouwproces zal kunnen zijn, daar het mij inmiddels ook al dusdanig heeft geraakt om er op een andere manier naar te kunnen gaan kijken. De dood is niet het einde, maar het begin van een nog diepere liefde.
Marianne Bronk-Buijn (zaterdag, 29 januari 2022 16:51)
Hey Ronald, gister gelijk begonnen aan je boek het is zo mooi, maar komt ook wel binnen hoor veel herkenbare stukjes in waardoor het ook moeilijk is, heb in december mn broer verloren dus vandaar het herkenbare, ga straks weer verder, maar voor iedereen die hem al heeft of gaat kopen is dit echt een aanrader ❤️
Paul (zaterdag, 29 januari 2022 16:22)
(maandag, 22 maart 2021 08:35)
Ik ben er stil van….
Wat een ongelofelijk prachtig boek heeft u uitgegeven.
Prachtig omschreven de verschillende fases van het rouwen. Dankbaar met dit prachtige boek, die ik zeer zeker vaker zal openslaan.
Gr Paul
Jolanda Rhijnsburger (zaterdag, 29 januari 2022 16:21)
(zondag, 21 maart 2021 13:36)
Vanmorgen heb ik me even terug getrokken en het boek in één keer in alle rust helemaal uit gelezen. Ik had wel kleine fragmentjes mogen horen tijdens het schrijfproces van Ronald, maar nog niet het boek in zijn geheel gelezen. Voor mij was het boek zeer herkenbaar, ook natuurlijk omdat ik aan de zijlijn zijn rouwproces van dichtbij mee heb gemaakt. Vanaf een afstandje heb ik de ruwe lagen van pijn mogen aanschouwen. Lagen die ook bij mij diep vanbinnen aanwezig zaten. Wat het boek nu met mij gedaan heeft, weet ik niet zo goed. Ik ben van slag, ik heb vragen, ik zag herkenning, ik wil de natuur in. misschien hier en daar vlucht gedrag, maar ik voelde zo de liefde tussen en door de woorden heen. Niet alleen de woorden over zijn vader, maar vooral over de stukken waar wij als mens eens beter over na mogen gaan denken. Een prachtig boek en tijdens het lezen wilde ik niet stoppen. Het einde naderde en nog wilde ik meer! Ik wilde die onderliggende liefde blijven voelen! Toen het uit was, wilde ik meer, zal ik het nog eens opnieuw lezen? Op dit moment komt er een bewustzijn gevoel omhoog, dat mij heeft aangeraakt. Eerlijk gezegd heeft het boek mij van mijn sokkel geblazen en ben ik stil, stil van liefde. ❤