Het is nog heel vroeg wanneer ik ontwaak uit een droomloze slaap.
Het diende zich gister weer aan.
Ze is inmiddels al 15 jaar bij me, en uit het niets komt ze binnen, zonder aanleiding, zonder uitnodiging.
De poging om het te verwoorden voelt kinderlijk, incorrect en doet in de verste verte te kort aan wat het is.
Zoeken houd in dat er een doel is.
Zoeken we vaak niet uit ontevredenheid?
Wanneer we vrij zijn van angst, bevredigingen en/of vluchten, bestaat er dan nog wel zoiets als zoeken,