Zijn positieve woorden wel echt zo positief?

Elk woord draagt een bepaalde lading in zich.
Waarschijnlijk bij het woord ‘liefde’ het meeste.
Als je gaat observeren, dan zal je inzien dat we veelal het woordje ‘ik’ eraan verbinden.
“Ik hou van jou, ik ben dankbaar, ik ben gelukkig”. 
Maar dragen deze woorden en zinnen wel de waarheid in zich?
Als we deze positieve woorden en zinnen gebruiken, dan dragen ze het tegendeel in zich.
De denkgeest zoekt namelijk altijd een uitingsmogelijkheid.
De geprogrammeerde herhalende denkgeest uit zich door gebruik te maken van het woordje ‘ik of ik ben’.
Echte liefde, geluk en schoonheid is noch een gedachten noch een gevoel.
Het behoeft geen uiting middels woorden.
Echte liefde, geluk en schoonheid hebben geen tegendeel.
Maar als je kritisch durft te kijken wanneer je deze woorden en zinnen gebruikt, er iets voorafgaande iets heeft plaats gevonden waarin geen liefde, geluk en schoonheid aanwezig was.
Of dat we deze woorden gebruiken, omdat we bang dat we de liefde, het geluk of de schoonheid kwijt raken.

De woorden of wel de taal, welke taal dan ook, draagt altijd het tegendeel in zich.
Liefde wordt haat, geluk wordt ongeluk, enz.
Zeg ik nu dat we deze woorden niet meer moeten gebruiken? Nee absoluut niet!
Gebruik ze, maar observeer hoe je ze gebruikt en waar ze verwijzen naar juist het tegenovergestelde, namelijk angst om liefde, geluk en schoonheid kwijt te kunnen raken. Er zit vaak een verbloeming aan vast.
Dus zijn woorden wel echt zo positief als er een angst en onzekerheid aan vooraf gaat?
Kun je tegen jezelf of een ander zeggen ‘ik hou van jou’ zonder beeld, zonder gedachte of gevoel over jezelf hebbende?
Oftewel, zonder het beeld over jezelf of de ander die altijd bestaat uit het verleden.
Je kijkt naar jezelf of de ander vaak met een verzameling aan beelden van het verleden.
Echte liefde, geluk en schoonheid is aanwezig wanneer dit beeld er niet is.
Als je de woorden liefde, geluk en schoonheid gebruikt, houd dat in dat je blij bent met het beeld wat je op dat moment hebt over jezelf en of de ander.
Dit beeld zoals hierboven beschreven is, is het beeld van het verleden.
Dus zeg je werkelijk ‘ik hou van jou, ik hou van ons verleden.
Ik vind mijn, ons of verleden een gelukkig verleden .
Je ziet, het heeft in wezen niets met de situatie zelf te maken.
Kunnen we onszelf of de ander wel echt kennen?
Naar jezelf of de ander kijken zonder beeld van het verleden laat zien dat er geen ‘ik’ geen ander ‘ik is’ die benoemd hoeft te worden.
Vrij van deze bundel van het verleden zijn, geeft ruimte aan de beweging die liefde, geluk en schoonheid is.

Taal is beperkt liefde geluk en schoonheid nooit!
Dus de woorden liefde, geluk en schoonheid gebruiken vanuit de denkgeest of vanuit het gevoel zal altijd op zoek gaan naar zijn tegendeel. 
De beweging van liefde, geluk en schoonheid is vrij van het tegendeel, omdat ze al-één is.

Ze is compleet, klaar, heel en zuiver vanuit haar natuur. 
Als je vanuit die beweging van zijn zegt ik hou van jou zal er een sensatie plaatsvinden die niet benoemd kan worden met woorden.

© Ronald Rhijnsburger.